OJCZYZNA
Do oprawy uroczystości, swój wkład wniosła Pani
Zofia Tomasik z Sądkowej.
OJCZYZNA.
Ojczyzna moja – to Polska właśnie
To jej legendy i baśnie.
Ojczyzna moja, to widok kościelnej wieży,
To lud, który do niej bieży.
Ojczyzna moja, to pola i łąki,
Lasy zielone i rzeki.
To śpiew ptaków, co echo niesie.
Ojczyzna moja, to Ty i ja i my –
Więc ją kochajmy, przez wszystkie życia dni.
OJCZYZNA MA MIŁA
Tyle pięknych krajów mieści się na ziemi,
A pomiędzy nimi - Polska się zieleni.
Góry, lasy, rzeki, morze i jeziora,
I pięknych pól kwiaty – zliczyć ich nie zdołam.
I miasta i wioski, domy i fabryki
A pomiędzy nimi – ludzie – mili, pracowici.
Wszystko to – to POLSKA – Ojczyzna ma miła.
Oby tylko swej tożsamości – nigdy nie straciła.
Moja Polsko! Chcę wołać głośno pośród pól :
Czy jest taki drugi kraj, jak mój rodzinny?
Jak Ojczyzna ma - jak Polska?
Chociaż cały świat byłby u mych stóp,
Żaden nie jest w stanie być tak ukochany,
Jak moja Ojczyzna, jak POLSKA!
MOJA OJCZYZNA~
POLSKA – to słowo wszystkim nam drogie
Można go równać : z wiarą i z Bogiem.
POLSKA – to słowo tak kochane
Słowo całym świecie znane.
Kochamy cię Ojczyzno nasza wspaniała
Tyś tylu synów wielkich światu dała.
Ale teraz – wstyd się przyznać – Polsko miła –
Bo i „marnych” synów tyś zrodziła.
Oni – nie bacząc na ojców starych obyczaje-
Nowe chcą wprowadza w kraju zwyczaje.
Nie kierują się miłością, zgodą,
Tylko coraz częściej -
Kłótnie miedzy sobą wiodą.
Nie dbają by wszystkim dobrze się żyło
Tylko – by im majątku sporego przybyło.
Polsko – nasza Ojczyzno miła
Tyś z niewoli wyswobodziła.
Zbierz siły znowu – wyrzuć co złe
Przytul do serca wszystkie dzieci swe.
Broń słabych, biednych, pomnóż dobra swoje
By lżej się ludziom żyło.
W tej Ojczyźnie mojej.
A teraz gdy w unii jesteśmy
Pilnuj naszych korzeni tak kieruj rządami
I tak kieruj rządami
By się nasz los odmienił na lepsze!