W naszej parafii odwiedziny chorych z Najświętszym Sakramentem mają miejsce

- w każdą pierwszą sobotę miesiąca,

- przy okazji spowiedzi przedświątecznych,

- oraz każdorazowo, kiedy rodzina chorego zgłosi taką potrzebę 

 

Katechizm Kościoła Katolickiego nr 1499:

 

Przez święte chorych namaszczenie i modlitwę kapłanów cały Kościół poleca chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, aby ich podźwignął i zbawił; a nadto zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa, przysparzali dobra Ludowi  Bożemu.

 

KKK 1532: 

 

Skutki specjalnej łaski sakramentu namaszczenia chorych są następujące:

 - zjednoczenie chorego z męką Chrystusa dla jego własnego dobra oraz dla dobra całego Kościoła

- umocnienie, pokój i odwaga, by przyjmować po chrześcijańsku cierpienia choroby lub starości

- przebaczenie grzechów, jeśli chory nie mógł go otrzymać przez sakrament pokuty

- powrót do zdrowia, jeśli to służy dobru duchowemu

- przygotowanie na przejście do życia wiecznego

 

---

 

 

 Choroba w życiu człowieka

 

KKK1500

Choroba  i cierpienie zawsze należały do najpoważniejszych problemów, poddających próbie życie ludzkie Człowiek doświadcza w chorobie swojej niemocy, ograniczeń i skończoności. Każda choroba może łączyć się z przewidywaniem śmierci.

 

KKK 1501

Choroba może prowadzić do niepokoju, do zamknięcia się w sobie, czasem nawet do rozpaczy i buntu przeciw Bogu, ale może także być drogą do większej dojrzałości, może pomóc lepiej rozeznać w swoim życiu to, co nieistotne, aby zwrócić się ku temu, co istotne. Bardzo często choroba pobudza do szukania Boga i powrotu do Niego..

 

Kiedy wezwać księdza?

 

KKK 1514

Namaszczenie chorych "nie jest sakramentem przeznaczonym tylko dla tych, którzy znajdują się w ostatecznym niebezpieczeństwie utraty życia. Odpowiednia zatem pora na przyjęcie tego sakramentu jest już wówczas, gdy wiernym zaczyna grozić niebezpieczeństwo śmierci z powodu choroby lub starości"

 

 

KKK 1515

Jeśli chory, który został namaszczony, odzyskał zdrowie, w przypadku nowej ciężkiej choroby może ponownie przyjąć ten sakrament. W ciągu tej samej choroby namaszczenie chorych może być udzielone powtórnie, jeśli choroba się pogłębia. Jest rzeczą stosowną przyjąć sakrament namaszczenia chorych przed trudną operacją. Odnosi się to także do osób starszych, u których pogłębia się słabość.

 

KKK 1516

Tylko kapłani (biskupi i prezbiterzy) są szafarzami namaszczenia chorych. Obowiązkiem duszpasterzy jest pouczanie wiernych o dobrodziejstwach tego sakramentu. Wierni powinni zachęcać chorych do wezwania kapłana i przyjęcia tego sakramentu. Chorzy powinni przygotować się do jego przyjęcia przez dobre dyspozycje, z pomocą duszpasterza i całej wspólnoty kościelnej, która w szczególny sposób powinna otaczać chorych swoją modlitwą i braterską pomocą.Niekiedy bliscy kierowani fałszywą troską o chorego (aby się nie przestraszył) odkładają wezwanie kapłana do ostatniej chwili. Bardzo ważne jest aby sakrament był sprawowany w miarę możliwości w sposób świadomy ze strony chorego. Ten sakrament ma go umocnić na walkę chorobą i zakusami szatana. Jeśli jest taka wola Boża to ma też zapewnić powrót do zdrowia.

Trzeba z całej siły podkreślić, że jest to sakrament UZDROWIENIA, które może być duchowe i fizyczne. Dlaczego więc odbieramy tę szansę chorym?  Niestety w praktyce zdarza się, że niektórzy zwlekają zbyt długo i wzywają kapłana do zmarłego. Sakramenty zaś są udzielane tylko żyjącym.  Jak powiedzieć o tym choremu?Nie ma na  to złotej recepty. Ważne jest aby rzeczywiście taka wiadomość nie była jak "grom z nieba" ale też nie można sprawy zostawić samej sobie. Dlatego chorego w miarę możliwości należy stopniowo oswajać z tą myślą i podawać pozytywną dla niego stronę, która wynika z istoty sakramentu: "będziesz silniejszy duchowo a może też fizycznie". Należy tu odwoływać się do wiary i zaufania Chrystusowi. Dużą rolę odgrywa tu życie modlitewne chorego do którego należy ich zachęca. Przy łóżku chorego powinna być księga Pisma Świętego, różaniec, książeczka z modlitwami. Jeśli jest to długotrwała nieuleczalna choroba prowadząca w kierunku śmierci należy się liczyć z tym, że chory z początku nie będzie w nią wierzył i próbował ją bagatelizować. Po jakimś czasie gdy objawy będą się nasilać może nastąpić bunt: "dlaczego ja?" Niekiedy ten bunt jest skierowany w stronę Boga: "Jak mogłeś mi to zrobić?". Nie należy się tego obawiać gdyż jest to tylko jeden z etapów, przez który chory przechodzi. Jest też etap pogodzenia się z faktem odchodzenia, pogodzenia z Bogiem i bliźnimi. Do osób opiekującym się chorym należy rozpoznanie tych etapów i umiejętne pokierowanie chorym aby wezwał kapłana.

 

Zawsze należy wezwać księdza

 w przypadku zagrożenia życia. 

 

Pamiętaj!

 

Wezwij księdza gdy:

1. Masz do czynienia z osobą sędziwą, która jeszcze nie przyjmowała tego sakramentu

2.   Jesteś świadkiem wypadku i wiesz, że w pobliżu jest ksiądz.

3.   Idziesz na operację.

4.   Widzisz, że twoje życie lub twojego bliźniego jest zagrożone

 

---

 

 

- Czy można w tej samej chorobie przyjąć sakrament namaszczenia chorych?

 

Sakrament przyjmujemy powtórnie wówczas gdy stan chorego się pogorszył.  

 

Co przygotować do sprawowania sakramentu?

 

KKK 1517

Tak jak wszystkie sakramenty namaszczenie chorych jest celebracją o liturgiczną i wspólnotową  niezależnie od tego, czy jest udzielane w rodzinie w szpitalu czy w Kościele, jednemu choremu czy całej grupie chorych. (...) Jeśli okoliczności tego wymagają, jego celebracja może być poprzedzona sakramentem pokuty, a po jego przyjęciu następuje Eucharystia. Jako sakrament Paschy Chrystusa Eucharystia powinna być zawsze ostatnim sakramentem ziemskiej pielgrzymki, "wiatykiem" na "przejście" do życia wiecznego.

 

KKK 1518

Słowo i sakrament tworzą nierozerwalną całość. Celebracja zaczyna się liturgią słowa, poprzedzoną aktem pokutnym. Słowa Chrystusa i świadectwo Apostołów budzą wiarę chorego i wspólnoty, by prosić Pana o moc Jego Ducha.

 

KKK 1519

Celebracja namaszczenia chorych obejmuje przede wszystkim następujące elementy: "kapłani Kościoła" (Jk 5,14) wkładają w milczeniu ręce na głowy chorych i modlą się nad chorymi w wierze Kościoła ; jest to epikleza właściwa dla tego sakramentu; następnie namaszczają chorego świętym olejem, poświęconym, jeśli to możliwe, przez biskupa.

Czynności liturgiczne wskazują na łaski, jakich ten sakrament udziela chorym.Ponieważ jest to czynność liturgiczna czyli jest w niej obecność samego Chrystusa dlatego bardzo ważne jest odpowiednie nastawienie wewnętrzne do przyjęcia tego sakramentu.

Gdy tylko to jest możliwe powinna być spowiedź sakramentalna. Dlatego domownicy powinni umożliwić taką spowiedź wychodząc z pokoju chorego. Bywa, iż w niektórych sytuacjach kapłan musi dość głośno przemówić do chorego. Należy wiec zadbać o możliwość zachowania tajemnicy spowiedzi. Najlepiej wówczas w sąsiednim pomieszczeniu odmawiać na głos modlitwy za chorego.

 

 Na stole nakrytym białym obrusem przy łóżku chorego powinien być przygotowany

- krzyż i dwie świece,

- woda święcona,

- odrobina przegotowanej czystej wody (do popicia przez chorego po udzieleniu Komunii Świętej)

- odrobina waty lub chleba (do wytarcia rąk ze świętego oleju), które po odprawieniu liturgii należy spalić. 

W miarę możliwości pokój chorego powinien by posprzątany i wywietrzony - wszak przychodzi do niego Chrystus.

 

---

 

Gdy informujemy kapłana o konieczności przybycia do chorego należy podać:

1. dokładny adres

2. imię i nazwisko oraz wiek chorego

3. należy poinformować czy chory jest w stanie się wyspowiadać i przyjąć Komunię Świętą czy tylko sakrament namaszczenia.

  

Gdy kapłan przybywa do domu chorego wszyscy domownicy przyklękają przed przyniesionym przez niego

Najświętszym Sakramentem.

Domownicy uczestniczą aktywnie w liturgii sakramentu do momentu spowiedzi sakramentalnej

- wówczas wychodzą i modlą się za chorego w innym pomieszczeniu.

Po spowiedzi wracają na dalszą część celebracji liturgicznej.

Jeżeli chory  potrzebuje sakramentów w szpitalu, nalezy poprosić o tich udzielenie kapelana szpitala.

Informację o kontakcie z kapelanem można uzyskać w dyżurce pielęgniarskiej.

Warto również poprosić o zaświadczenie o udzielonych sakramentach.

---

 

PROSIŁEM...

Prosiłem Boga o danie mi mocy w osiąganiu powodzenia

 -- Uczynił mnie słabym abym się nauczył pokornego posłuszeństwa;

Prosiłem o zdrowie dla dokonania wielkich czynów

-- Dał mi kalectwo, abym robił rzeczy lepsze;

Prosiłem Boga o bogactwo, abym mógł być szczęśliwy

 -- Dał mi ubóstwo abym był rozumny;

Prosiłem o władzę, żeby mnie ludzie cenili

-- Dał mi niemoc, abym odczuwał potrzebę Boga;

Prosiłem o towarzysza, abym nie żył samotnie

 -- Dał mi serce, abym mógł kochać wszystkich braci;

Prosiłem o radość

 -- A otrzymałem życie, abym mógł cieszyć się wszystkim;

Niczego nie otrzymałem, o co prosiłem

-- Ale dostałem wszystko, czego się spodziewałem.

Prawie na przekór sobie;

 moje modlitwy niesformułowane zostały wysłuchane.

Jestem spośród ludzi najhojniej ze wszystkich obdarowany.

 

Anonimowy tekst wyryty na tablicy z brązu w Instytucie Rehabilitacyjnym w Nowym Yorku